Opracowany przez Weronikę Sherborne system ćwiczeń wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka, zaspakajanych w kontakcie z dorosłymi. Z tak zwanego baraszkowania, które pojawia się we wczesnym dzieciństwie każdego zdrowego dziecka stworzyła system terapeutyczny. Główne cele metody W. Sherborne to zaspokajanie: -potrzeby ruchu, -potrzeby odprężenia, -potrzeby ekspresji, -potrzeby tworzenia. Podstawowe założenia metody to rozwijanie przez ruch: -świadomości własnego ciała i usprawnienia ruchowego, -świadomość przestrzeni i działania w niej, -dzielenie przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywanie z nimi bliskiego kontaktu. Metoda wg. Weroniki Sherborne jest metodą niewerbalną, poprawia ona komunikację dziecka z otoczeniem, uaktywniając „język ciała i ruchu”. Ćwiczenia wskazane przez Weronikę Sherborne można stosować z dzieckiem w każdym przedziale wiekowym. Zaletą prowadzonych zajęć jest, to, że nie potrzebujemy żadnych drogich pomocy, a jedynie dużo wolnej przestrzeni. Dzięki tym ćwiczeniom, dzieci uczą się poznawać przestrzeń i zachowywać w niej, czują się swobodnie i nie obawiają się otoczenia. Stają się mniej zahamowane i bardziej otwarte na sytuacje problemowe. Metoda ta pozwala dzieciom poznać swoje ciało i uczy kontrolować jego ruchy, ułatwia też nawiązywanie kontaktów, uczy empatii. Bardzo ważnym walorem metody W. Sherborne jest to, iż w atmosferze radosnej zabawy umożliwia dzieciom zaspokojenie potrzeb psychicznych (bezpieczeństwa), wzrostu i rozwoju, w tym potrzeb społecznych i poznawczych. Ponadto Ruch Rozwijający pozwala na osiąganie zamierzonych efektów poprzez eliminowanie czynników stresujących typu: nakaz, przymus, strach, lęk, obawa. Monika Dziuba-Pęksa Agnieszka Marchut Zuzanna Mikuła
|